Καριέρα ιερέας και 4.000 τακτοποιήσεις
Οι κρατικοί υπάλληλοι-ιερείς που αντιστάθηκαν στον εμβολιασμό (και ακόμα πολλοί αντιστέκονται) και που έπρεπε να τους «πάμε» στράτα-στρατούλα για να υπακούσουν (όσοι υπάκουσαν) — τώρα πρέπει να μονιμοποιηθούν. Αυτό ήταν το μόνο ατακτοποίητο που έμενε στην κοινωνία μας και ήταν πια η ώρα του να τακτοποιηθεί;
της Ρέας Βιτάλη
Είναι από τις ειδήσεις που σε οδηγούν να κάνεις τον σταυρό σου και με τα δυο τα χέρια. Είναι από τις ειδήσεις που κλωτσάει η λογική και ανεβαίνει θυμός με τη μία! Ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος «συνέρχεται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος… προκειμένου να ασχοληθεί με τα θέματα της Ημερησίας Διατάξεως. Στο δεύτερο μέρος της Συνεδρίας θα παραστεί ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως κ. Κυριάκος Μητσοτάκης συνοδευόμενος από την Ερίτιμο Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως».
Και τι (όπως τουλάχιστον γράφτηκε σε όλον τον Τύπο) θα ανακοίνωνε ο Εξοχώτατος μετά της Εριτίμου; Νομοθετική ρύθμιση ώστε να τακτοποιηθούν-μονιμοποιηθούν 4.000 θέσεις ιερέων που υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Αυτά τα εκκρεμή νόμιμα-μη νόμιμα.
Δυσκολεύεστε να καταλάβετε; «Παγώνει» το θέμα της μονιμοποίησης 4.000 ιερέων Πατήστε εδώ Με νόμο από το 1945 (αρχή Εμφυλίου) έχουν αναγνωριστεί 6.000 έγγαμοι κληρικοί. Αρχικά η απόφαση ήταν να αμείβονται από τρεις πηγές. Από τον ιερό ναό, τους ενορίτες και το κράτος. Στη διάρκεια των χρόνων έμεινε η υποχρέωση της μισθοδοσίας μόνο στο κράτος.
Αντιστοίχως, από ιδρύσεως κράτους, τα όρια υπάρχουν για να τα σπάμε, αφού στην πορεία θα βρεθεί τρόπος (καλή ώρα) να τακτοποιηθούν τα πέραν των ορίων. Κι έτσι, διαχρονικά χειροτονήσαμε –αβέρτα– και άλλους 4.000 να μας βρίσκονται. Λεφτά πάντα υπήρχαν.
Η Εκκλησία χειροτονούσε, «παρακαλώ, εμβάσατε μισθοδοσίαν» διαμήνυε και το κιμπάρικο κράτος πλήρωνε. Μα αφού η σύμβαση ήταν για 6.000; Πώς πληρώνονταν οι επιπλέον; Κάπως! Τι τα ψάχνεις;
Μέχρι που ήρθε η κακιά Τρόικα (εμείς οι καλοί) και αναδύθηκε το θέμα. Μαζί με τόσα και τόσα άλλα. Και απαίτησαν ενιαία Αρχή Πληρωμής για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Ημείς τότε βγάλαμε απόφαση για όποιον εισέρχεται στους κόλπους της Εκκλησίας μας να υπάρχει έγκριση ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου.
Για την ταμπακιέρα; Σε εκκρεμότητα το θέμα. Αλλάζει σελίδα η ιστορία, υπουργός Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Γαβρόγλου δηλώνει: «Εάν το Ελεγκτικό Συμβούλιο ζητήσει να μάθει γιατί μισθοδοτούνται όλοι αυτοί οι πέραν των οργανικών θέσεων ιερώμενοι, μπορεί να βρεθούν στον αέρα».
Αυτό είναι το μόνο δράμα! Οτι «μπορεί να βρεθούν στον αέρα» οι επιπλέον του Δημοσίου —και σπανίως του ιδιωτικού τομέα. Σε εκκρεμότητα πάλι το θέμα και αναταραχή στους παπάδες. Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα; Που, μάλιστα, η ιεροσύνη είναι η νέα καριέρα.
Ο,τι για όλα! Τακτοποίηση. Στο κάτω κάτω, δεν αλλάζει ο προϋπολογισμός με επιπλέον μισθοδοσία. Πληρώνονται ήδη εκ Θεού! Οι κρατικοί υπάλληλοι-ιερείς που αντιστάθηκαν στον εμβολιασμό (και ακόμα πολλοί αντιστέκονται) και που έπρεπε να τους «πάμε» στράτα-στρατούλα για να υπακούσουν (όσοι υπάκουσαν)…
Πριν στεγνώσει το δράμα των λαών από μια παγκόσμια τραγωδία με άγνωστο το αύριο… Εξαγοράζουν αυτομάτως. Τακτοποιούν «εκκρεμότητες» που οι ίδιοι πότισαν κατά παράβαση της συμφωνίας του ’45 και ο Πρωθυπουργός, σε μια σειρά Πρωθυπουργών που κλώτσαγαν την μπάλα, συμμαχεί. Θωρακίζουν 10.000 υπαλλήλους από 6.000 μιας αρχικής σύμβασης, έστω και αν καταπατήθηκε.
Θω-ρα-κί-ζουν. Μήπως να ζητήσουν από την επαύριο και άλλους για ανάγκες που έχουν εν τω μεταξύ προκύψει; Οι μόνοι εκτός ΑΣΕΠ, με θολά κριτήρια πρόσληψης, ένα κράτος εν κράτει. Αναρωτιέμαι, αυτό ήταν το μόνο ατακτοποίητο που έμενε στην κοινωνία μας και ήταν πια η ώρα του να τακτοποιηθεί;
Κάτι τέτοια σπέρνουν θυμούς και θερίζουμε θύελλες άτακτων αντιδράσεων. Βοήθειά μας!
ΥΓ. Αν για τους επιπλέον έκλεισαν τα μάτια όλες οι κυβερνήσεις, η όποια κυβέρνηση αναλάβει να τακτοποιήσει την εκκρεμότητα διαρκείας (γιατί δεν έχει άλλες) οφείλει τα σφραγίσει και πάλι την αρχική σύμβαση των 6.000 εις την αιωνιότητα. Με την, έστω, ανάληψη της ευθύνης των 4.000 –και μόνον– μέχρι την άνοδό τους στα ουράνια. Αυτό λέει η πρακτική (αν σώνει και ντε πρέπει να λυθεί) και όχι το διαρκείας αλισβερίσι.
—————————
Να πληρώνονται οι κληρικοί από την εκκλησία
Για μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα, που έχει τους περισσότερους παπάδες σε σχέση με τον πληθυσμό της στην Ευρώπη, είναι πολυτέλεια να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και να πληρώνει τους μισθούς τους το κράτος.
Αν μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα θέλει να προχωρήσει σε μόνιμες γενναίες μειώσεις φόρων, π.χ. φόρος αλληλεγγύης, φορολογικών συντελεστών εισοδήματος, ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ., και ταυτόχρονα να μειώσει το δημόσιο χρέος, δεν έχει πολλές επιλογές. Η επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης και η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μπορεί να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Όμως, ούτε η ανάπτυξη διατάσσεται ούτε η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αποδίδει πάντοτε καρπούς. Για πιο σίγουρα αποτελέσματα απαιτούνται στοχευμένες μειώσεις κρατικών δαπανών.
Η μισθοδοσία του κλήρου από το κράτος στην Ελλάδα κυμαίνεται κοντά στα 200 εκατ. ευρώ ετησίως και θα έπρεπε να είναι υποψήφια για περικοπή, από τη στιγμή που η εκκλησία διαθέτει τεράστια αναξιοποίητη περιουσία και ο κλήρος έχει πολλά αφορολόγητα τυχερά απο γάμους, βαπτίσεις, μνημόσυνα κ.λπ. Όμως, χρειάζεται μακροχρόνιο πλάνο για τη σταδιακή μετάβαση στο νέο καθεστώς, χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο οι μισθοί των ιερέων ενδιάμεσα.
Η Ελλάδα έχει το «προνόμιο» να έχει τους περισσότερους παπάδες ανά 100.000 κατοίκους σε 29 χώρες της Ευρώπης, με 88 περίπου, έναντι 83 της Ιταλίας και 80 της Ρουμανίας. Στον αντίποδα, με τους λιγότερους παπάδες βρίσκονται η Βουλγαρία με 12, η Τσεχία με 19 και η Ολλανδία με 20 περίπου, σύμφωνα με τα στοιχεία των Πατριαρχείων και των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών το 2018. Γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, διαβάζοντας τις ιστορίες ανθρώπων που δεν εμβολιάσθηκαν επειδή έτσι τους είπε ο πνευματικός τους (!) και ρίχνοντας μια ματιά στο ανάγλυφο του ελληνικού εδάφους. Μάλιστα, η Ελλάδα εμφανίζεται να είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία οι ιερείς είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Συγκεκριμένα, στην Ιταλία, οι κληρικοί πληρώνονται αποκλειστικά από την εκκλησία και μόνο αν διδάσκουν σε δημόσιο σχολείο πληρώνονται από το κράτος. Στη Λιθουανία, οι παπάδες πληρώνονται μόνο από την εκκλησία της χώρας. Στην Ολλανδία, μόνο οι κληρικοί που εργάζονται για την κυβέρνηση, π.χ. στρατό, πληρώνονται από το κράτος. Στην Ιρλανδία, οι κληρικοί πληρώνονται από την εκκλησία. Στην Πολωνία, το κράτος πληρώνει μόνο τους κληρικούς του στρατού και συνεισφέρει στα ασφαλιστικά επιδόματα. Στην Ισπανία, η εκκλησία δεν χρηματοδοτείται από το κράτος, όμως, όσοι πολίτες το επιθυμούν, μπορούν να επιλέξουν να δίνουν το 0,7% των ασφαλιστικών εισφορών τους στις ανάγκες της εκκλησίας. Στη Βρετανία, ο μισθός των κληρικών πληρώνεται από την εκκλησία. Στη Γαλλία, το κράτος δεν πληρώνει τους κληρικούς, εκτός από λίγες εξαιρέσεις για ιστορικούς λόγους.
Πρόσφατα, έγινε στη χώρα μας μεγάλος θόρυβος μετά από δημοσίευμα της «Καθημερινής», που ήθελε την κυβέρνηση να ευνοεί επιπλέον προσλήψεις ιερέων και τη μονιμοποίηση χιλιάδων ακόμη. Θυμίζουμε ότι ο νόμος του 1945 αναγνώρισε 6.000 οργανικές θέσεις ιερέων των ενοριών, όμως ο κρατικός κορβανάς πλήρωνε για την εν μέρει μισθοδοσία πολύ περισσότερων. Το 1968, επί χούντας, ο νόμος εξομοίωσε μισθολογικά τον παπά με τον δημόσιο υπάλληλο, δηλ. το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση να συμπληρώνει όσα χρειάζονται για να λαμβάνει ο ιερέας ίσο μισθό με τον δημόσιο υπάλληλο. Τον Ιανουάριο του 2004, καταργήθηκε η ειδική εισφορά απο τα ακαθάριστα έσοδα των ναών και από τότε ο κλήρος μισθοδοτείται καθολικά από το Δημόσιο.
Η σταδιακή μείωση έως κατάργηση της μισθοδοσίας του κλήρου από τον κρατικό προϋπολογισμό θα πρέπει να δρομολογηθεί σε βάθος χρόνου, σε συνάρτηση με την εξεύρεση πόρων. Η επαναφορά της φορολόγησης επί των ακαθάριστων εσόδων των ναών που καταργήθηκε το 2004 και η εθελοντική συνεισφορά μέρους του φόρου εισοδήματος των πιστών, π.χ. 0,7% κατά τα ισπανικά πρότυπα, μαζί με τις δωρεές θα πρέπει να είναι ο πρώτος πυλώνας χρηματοδότησης του Ταμείου μισθοδοσίας των κληρικών. Ο δεύτερος θα πρέπει να είναι η αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, που χρειάζεται πλύ περισσότερο χρόνο.
Η εκκλησία θα μπορεί να δίνει τους μισθούς που θέλει και να προσλαμβάνει όσους ιερείς θέλει, από τη στιγμή που θα μπορεί να τους χρηματοδοτεί. Όμως, η μισθοδοσία των παπάδων από τον τακτικό προϋπολογισμό θα πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης. Έτσι και ο κρατικός προϋπολογισμός θα εξοικονομήσει πόρους και οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας θα είναι πιο διαφανείς.
Πηγή: Protagon.gr, euro2day.gr
